ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ
ΜΟΥΣΙΚΩΝ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
www.mousikart.gr
Αθήνα 20-5-2018
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
H Πανελλήνια Ένωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων
καλεί σε Δ.Σ τα μέλη της, την Κυριακή 27/5/2018 και ώρα 10:00, στο Μουσικό
Σχολείο Ιλίου
Θέματα ημερήσιας διάταξης :
1. Οικονομικά – ενημέρωση, εικόνα ταμείου.
2. Εξελίξεις στην παιδεία (δομές στήριξης, νέο ΦΕΚ λειτουργίας μουσικών
σχολείων).
3. Ενημέρωση για την συνάντηση στο υπουργείο
4. Καταγγελίες προς το Δ.Σ της Ένωσης για μέλος του
Το Δ.Σ

Παρόντες Μενελάου Μενέλαος ,Μιχαλάτος Βαγγέλης ,Λαδοπούλου Ελένη ,Μουντάνος Μάριος Καρακατσάνης Κώστας .Τσαρδούλιας Πολυνίκης

Απόντες Χαλίλης Μανώλης ,Λογοθετίδης Κοσμάς

1,2,3, Έγινε ενημέρωση από την Λαδοπούλου για τα οικονομικά ,ενημέρωση από Μενελάου για τις εξελίξεις στην παιδεία καθώς και αναλυτική ενημέρωση για την συνάντηση στο υπουργείο παιδείας και τις απαντήσεις που μας δόθηκαν πάνω σε ερωτήματα γονέων, όπως και τις απαντήσεις για το φετινό φεκ1 371 στις συγκεκριμένες ερωτήσεις μας .

το 4 θέμα δεν συζητήθηκε

το κείμενο ερωτήσεων γονέων και ΠΕΓΜΚΣ για νέο ΦΕΚ

Καλησπέρα!

Θα ήθελα να σας ζητήσω αύριο στη συνάντηση, αν βρείτε ευκαιρία εκτός από το ΦΕΚ, να ρωτήσετε γιατί το υπουργείο φέρνει σαν πρόφαση για την καθυστέρηση των εξετάσεων για τα πτυχία την ύλη, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα των καθηγητών μουσικής, ύλη υπάρχει από τότε που πραγματοποιήθηκαν 2 φορές εξετάσεις. Τα παιδιά στα Ωδεία δίνουν κλειστές εξετάσεις για τα πτυχία ενώ οι μαθητές και οι μαθήτριες των μουσικών θα αναγκαστούν να δώσουν πανελλαδικές με πολύ μεγάλο όγκο ύλης. Αναγκαστικά οι γονείς θα βάλουν το χέρι στη τσέπη. Συζητιέται τόσο καιρό η κατάργηση των Πανελλαδικών, στη μουσική θα ξεκινήσουν τώρα; Είναι σχήμα οξύμωρο.

Χρειάζεται να ξαναμιλήσουμε και μεταξύ μας για το θέμα των εξετάσεων.

Θα ήθελα επίσης να σας ζητήσω αν μπορώ αύριο να παρακολουθήσω σαν ακροάτρια τη συζήτηση.

Σας ευχαριστώ

Με εκτίμηση

Αναστασία Γκολιομύτη

Ταμίας Μουσικού Ιλίου

Εξετάσειςειδικού αρμονίας ΔΕΝ είναι ούτε εφικτό, ούτε λογικό να γίνονται όπως ….συμφώνησε το υπουργείο, δεδομένου ότι η ύλη που διδάσκεται στα μουσικά σχολεία υπολείπεται κατά 2-3 έτη από αυτή που απαιτείται για το πτυχίο ειδικού αρμονίας

Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου, για να υπάρχει σωστή διαχείριση ενός Μουσικού Σχολείου, ο εκάστοτε υποψήφιος διευθυντής να έχει αποδεδειγμένα γνώσειςκαι Μουσικής Παιδείας. Όταν κάποιος γίνεται διευθυντής χωρίς να κατέχει το γνωστικό αντικείμενο της Μουσικής, είναι αμφίβολο αν μπορεί να κατανοήσει και να εκπληρώσει επαρκώς το σκοπό για τον οποίο υφίσταται ένα μουσικό σχολείο. Η εισήγηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει όχι απαραίτητα τον αποκλεισμό υποψηφιότητας διευθυντών χωρίς γνώσεις μουσικής παιδείας, αλλά την υποχρέωση συμμετοχής ατόμων στη διεύθυνση με γνώσεις Μουσικής Παιδείας, ή (εναλλακτικά), την ύπαρξη υπεύθυνου Μουσικών Θεμάτων, με αρμοδιότητες που να επιτρέπουν τη δυνατότητα ανάληψης αποφάσεων σε θέματα που απαιτούν ειδικές γνώσεις .

Τα μουσικά σχολεία θα πρέπει να έχουν, όπως εξάλλου προβλέπεται, ειδικέςκτιριακές υποδομές για Μουσική διδασκαλία, και όχι να στεγάζονται σε κτίρια που σχεδιάστηκαν για σχολεία Γενικής Παιδείας χωρίς τους προβλεπόμενους χώρους και κανονισμούς. Ενδεικτικά αναφέρω ειδικές μονώσεις μεταξύ των αιθουσών, ύπαρξη μικρότερων σε μέγεθος αλλά μεγαλύτερων σε αριθμό αιθουσών για την δημιουργία μουσικών μαθημάτων σε μουσικά σύνολα, ύπαρξη χώρου εκδηλώσεων και συναυλιών, καθώς και ύπαρξη χώρου σίτισης .

Το θέμα τηςσίτισης θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερη σοβαρότητα, δεδομένου ότι το φαγητό στα περισσότερα σχολεία είτε είναι ανεπαρκές ποιοτικά, είτε δεν ελέγχεται για την ποιότητα παροχής των υπηρεσιών από τον εκάστοτε προμηθευτή. Θα πρέπει να υπάρξει μηχανισμός και διαδικασία ποιοτικού ελέγχου των φαγητών καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους.

Το θέμα τηςεξεταστικής περιόδου* θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγάλη σοβαρότητα, αφού όπως προέκυψε (σου παραθέτω 3 καταγγελίες που δόθηκαν στην ένωση Γονέων Χανίων με αποδέκτη τον Υπουργό Παιδείας) , το εξεταστικό πρόγραμμα είναι απαράδεκτο και εξοντωτικό.

Η ύπαρξηΜουσικών εκδηλώσεων από ένα Μουσικό σχολείο αποτελεί πυρήνα πολιτισμού σε κάθε νομό που αυτό δραστηριοποιείται. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να διευκολύνεται η δημιουργία εκδηλώσεων και όχι να περιορίζεται με γραφειοκρατικές διαδικασίες και εγκρίσεις. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να διευκολύνεται η συμμετοχή των Μουσικών σχολείων σε μουσικές εκδηλώσεις/φεστιβάλ και εκτός Νομού, κάτι το οποίο οδηγεί στην αποκόμιση σημαντικής εμπειρίας από τους μαθητές, και την αναβάθμιση του Μουσικού γνωστικού αντικειμένου.

Θα πρέπει να τονιστεί η ανάγκηδιαφοροποίησης της χρηματοδότησης ενός Μουσικού Σχολείου, από ένα σχολείο Γενικής κατεύθυνσης, αφού οι ανάγκες για ένα Μουσικό Σχολείο είναι αποδεδειγμένα πολύ μεγαλύτερες και απαιτούν αυξημένη χρηματοδότηση.

Θα πρέπει να τονιστεί η αναγκαιότητα ύπαρξης ελάχιστου αριθμούΣχολικών Συμβουλίων (θεωρώ 3 κατά ελάχιστο). Εμείς για παράδειγμα φέτος κάναμε ένα σχολικό συμβούλιο, ενώ τα προβλήματα είναι πολλά και απαιτούν τη συνεργασία όλων.
Τέλος θα πρέπει νααναβαθμιστεί ο ρόλος και η συμμετοχή των Συλλόγων Γονέων, και να αναγνωριστεί το σημαντικό έργο το οποίο επιτελούν, ιδιαίτερα στο χώρο των Μουσικών Σχολείων, αλλά και όλων των σχολείων γενικότερα. Αυτό κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό αφού στο καινούργιο νομοσχέδιο, ο ρόλος των γονέων είναι σαφές ότι δυστυχώς υποβαθμίζεται, κάτι το οποίο πρέπει να αλλάξει συντονισμένα, με τη συμμετοχή και παρέμβαση του Ανώτατου Συμβουλίου Γονέων Μαθητών Ελλάδας.

Με εκτίμηση στο έργο σας,

Παπαδάκης Γιώργος

Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων

Μουσικού Σχολείου Χανίων

Συνημμένα:

Προτάσεις διευθυντή Μουσικού Σχολείου Χίου

*Καταγγελίες (3) στην Ένωση Γονέων Χανίων με αποδέκτη τον Υπουργό Παιδείας

Με όρους ρουτίνας καθετί στο χώρο του και την ώρα του

Εμπιστοσύνη γνωριμία σταθερότητα συναισθηματισμό δεσμό είναι απαραίτητα

χιλιάδες ακάλυπτες αιτήσεις για παράλληλη στήριξη .

Πρόβλημα με αυτό που λέει το υπουργείο ότι μπορούν 5 καθηγητές να είναι πάνω από το κεφάλι του μαθητή μόνο και μόνο να καλύπτουν ώρες

από κεδυ σε κεσυ δεν θα δίνουν γνωματεύσεις τι θα δίνουν?

Η ευθύνη στο σύλλογο διδασκόντων και στον υπεύθυνο καθηγητή με το κεσυ. διάλειμμα με 200 παιδιά ενώ το παιδί με αυτισμό θέλει ηρεμία δεν είναι κοινωνικοποίηση να κάνουν διάλειμμα μαζί.

Δεν μπορεί μες στην τάξη να παρακολουθήσει το μάθημα στον ίδιο χρόνο και δεν μπορεί να είναι ίδιο το μάθημα όταν το παιδί έχει κλίση στη μουσική στα χρώματα στο παιχνίδι και αλλού .

Η εμπειρία της διάγνωσης ,ο κύκλος της θλίψης ,η οικογένεια υποσύστημα σύστημα ,ένταση στη συζυγική σχέση όχι απαραίτητα για το παιδί αλλά για διαφωνίες ,επίδραση στα αδέρφισα ,πρώιμη παρέμβαση ,συμβουλευτική γονέων και οικογένειας, συνθεραπευτες οι γονείς, ομαδική ψυχοθεραπεία ,συμβουλευτική οικογένειας και εξέλιξη του παιδιού ,τα δικαιώματα των γονιών(να γεμίζουν τις μπαταριές τους) τσουβάλιασμα στην γενική παιδεία

κράτος και αναπηρία παντελείς έλλειψη αδιαφορία

Από μικρή ηλικία πρέπει η πολιτεία να φροντίζει την διαφορετικότητα

Σύνοψη ενιαίος σύλλογος γονέων και κηδεμόνων αμεα Αττικής και Νήσων

Ιδιώτες στην θεραπεία 30 80 100 η συνεδρία εοπυυ 1,23 2 ευρώ οπότε κλείνουν το πρόβλημα στο σπίτι τους με συνέπιες φυσικά για το ίδιο το παιδί

αντί να λαμβάνει στο σχολείο μαζί με τους δάσκαλους ότι χρειάζεται καταπονούνται μετά το ωράριο από εδώ και από εκεί

λογική ενσωμάτωσης είναι και η παράλληλη στήριξη βοηθά στο να μην αναγνωρίζονται ως άτομα που θέλουν ειδική μέριμνα την θεωρούν στιγματισμό

πεδίο οικονομίας και όχι επιστήμης λοιπόν

παραγωγική σχέση 99 τις 1οο ανεργία στου αναπήρους

ελάχιστη γνώση οι γονείς, πληρώνουν από εδώ και εκεί κλείνονται ,χωρίζουν, δημοσιότητα για να δείχνουν πόσο κουλ είναι

οι διαγνώσεις αυξάνονται για να κάνουν λιγότερες να έρθουν μια η άλλη οικονομικά κόψιμο θεραπειών

πούλμαν αλλαγή κατά τη μεταφορά πως τι κάνουμε .

το κράτος δεν καλύπτει οι χορηγοί και όταν κάνουν την ανακαίνιση και ο μη γενετο πάρει φωτιά ποιος θα βγάλει τα παιδιά μόνα τους

πριν 50-60 χρόνια αυτά σε κάποιες χώρες ηταν λυμένα

έγκαιρη παρέμβαση εκπαίδευση εργασία είμαι ενεργώς συμμετοχή όχι συμπερίληψη

παράλληλη ναι πράγματα ποτέ δε συναντιέται ο καθηγητής με τον άνθρωπο στην παράλληλη περιπατάνε παράλληλα η συμπερίληψη θα μας πάει πίσω .το κεσυ γυρίζει στη σχολική κοινότητα αφομοιώνει όλους καταργεί και τους σχολικούς συμβούλους .

φεκ μη αναστρέψιμα νοσήματα

διαβάζοντας το φετινό ΦΕΚ (Αρ. Φύλλου 1371/ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) 24/04/2018 και συγκρίνοντας το με το αντίστοιχο περσινό (Αρ. Φύλλου 1371/ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) 25/4/2017.

Παρατηρήσαμε ως Δ.Σ. αλλά και με ομάδα εργασίας σχετική, πως στην πρώτη σελίδα, που αναφέρει τα κριτήρια για τον καθορισμό του αριθμού των τμημάτων, έχει απαλειφθεί η φράση «η δυνατότητα πρόσληψης αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών».

…………

Λίγο πιο κάτω, στο 4, αναφέρεται πως η Επιτροπή Επιλογής ορίζεται με απόφαση του οικείου Περιφερειακού Διευθυντή χωρίς να αναφέρεται κάτι σχετικά με την εισήγηση που έκανε η καλλιτεχνική επιτροπή παλαιότερα.

Γενικότερα από το τελευταίο ΦΕΚ απαλείφονται τα μέρη τα οποία αναφέρονται σε αρμοδιότητες της καλλιτεχνικής επιτροπής της οποίας ο ρόλος φαίνεται να περιορίζεται μόνο στην επιλογή των θεμάτων εξέτασης των υποψηφίων και στην αποστολή του σχετικού υποστηρικτικού υλικού. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 του Ν.1824/1988 (Α΄296) με το οποίο κυρώθηκε η με αριθμ. πρωτ. Γ2/3345/02.09.1988 Υ.Α.(Β΄649) «Ίδρυση και Λειτουργία μουσικών σχολείων», σελ. 4278, δε λαμβάνεται υπόψη η γνώμη της Καλλιτεχνικής Επιτροπής ως όφειλε (‘όπως αναφέρεται σαφώς στα έχοντας υπόψη ν.13)

……………………

Στη σελίδα 14967 παρατηρούμε μία ασάφεια σε σχέση με τις μετεγγραφές. Δεν ορίζεται ξεκάθαρα αν ένα παιδί του οποίου το σχολείο δεν ανήκει στο χωροταξικό χάρτη του εκάστοτε Μουσικού Σχολείου μπορεί να γίνει αποδεκτό εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις. Στο προηγούμενο ΦΕΚ αναφερόταν με σαφήνεια πως δεν επιτρεπόταν μεταγραφή σε άλλο Μουσικό Σχολείο εφόσον το δημοτικό αποφοίτησης του μαθητή υπάγεται σε χωροταξικό χάρτη άλλου Μουσικού Σχολείου. Η προηγούμενη εγκύκλιος ανέφερε σαφώς σε ποιες περιπτώσεις και με βάση τον χωροταξικό χάρτη κάθε σχολείου επιτρέπονται οι μετεγγραφές από μουσικό σχολείο σε μουσικό σχολείο.

……………………….

Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μας είναι πως στο νέο ΦΕΚ, σελ. 14965, Α/2 αναφέρεται πως ο αριθμός των τμημάτων καθορίζεται με «απόφαση του οικείου Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης ύστερα από πρόταση του Συλλόγου διδασκόντων … και εισήγηση της οικείας Δ/σης Δ/μιας Εκ/σης» και όχι έπειτα από εισήγηση του διευθυντή μέσω της Δ/σης Δ/θμιας προς την Καλλιτεχνική Επιτροπή. Παλαιότερα την απόφαση την έπαιρνε ο υπουργός και όχι ο περιφερειακός διευθυντής. Το θεωρούμε ιδιαίτερα επικίνδυνο σε συνδυασμό με τα κριτήρια για τον καθορισμό του αριθμού των τμημάτων.

………………………………

Ο περιφερειακός διευθυντής είναι ένας διορισμένος κυβερνητικός υπάλληλος ο οποίος θα κόβει τμήματα από τα σχολεία στη λογική της έλλειψης διδακτικού προσωπικού με οργανικές θέσεις σε αυτά. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ www.mousikart.gr Κανένας διορισμός δεν αναφέρεται ούτε κάποια πρόθεση για πρόσληψη ωρομισθίων και αναπληρωτών. Αυτό σημαίνει πως για άλλη μία φορά κατασκευάζεται η εικόνα σχολείων χωρίς ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς ενώ στην πραγματικότητα θα εξακολουθήσει να ισχύει η λογική των δεύτερων και τρίτων αναθέσεων οι οποίες φοβόμαστε πως θα διευρυνθούν.

……………………………..

Βλέπουμε πίσω από το επιχείρημα της αποκέντρωσης να γίνεται ότι έγινε και με τις αρμοδιότητες οι οποίες δόθηκαν στους δήμους χωρίς να δίνονται και τα απαραίτητα κονδύλια από τον προϋπολογισμό για τη λειτουργία των σχολείων. Τα Μουσικά Σχολεία της επαρχίας τα οποία δεν έχουν διορισμένους με οργανικές θέσεις σε αυτά, ειδικά αν μιλάμε για οργανικές θέσεις μουσικών, δε θα μπορούν να λειτουργούν ως Μουσικά Σχολεία.

………………………..

Εννοείται πως καμία αναφορά δε γίνεται στο θέμα των πτυχίων – πιστοποίησης. Θεωρούμε πως αντίστοιχα ζητήματα υπάρχουν και σε άλλα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκτός των γενικών, όπως τα καλλιτεχνικά, τα πρότυπα ή τα ειδικά.

…………………………

Στη λογική των περικοπών όλα. Αν δεν υπάρχει ειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, δε μπορούν να λειτουργούν αυτά τα σχολεία. Θεωρείται πολυτέλεια η ύπαρξή τους; Και δεν είναι το κίνητρο πίσω από αυτά η ανάγκη για τη δημιουργία ενός ενιαίου σχολείου το οποίο θα παρέχει ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες επιλογών στα παιδιά μας ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις δικές τους ανάγκες.

Στη σελ. 14974 παρ. 5α. μαθητές της Γ΄ Λυκείου που δεν επιτύχουν σε μουσικό μάθημα μπορούν να λαμβάνουν απολυτήριο τίτλο μουσικού σχολείου. ΔΗΛΑΔΗ ;.

…………………

Στην παράγραφο ΙΓ.ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ καταργεί τη μετακίνηση των Μουσικών Συνόλων ή συγκεκριμένων μαθητών ή ομάδας μαθητών των μουσικών συνόλων; Δηλαδή να μην μπορούν να μετακινούνται τις εργάσιμες ημέρες το Σάββατο η την Κυριακή προκειμένου να συμμετέχουν σε καλλιτεχνικές δράσεις απομονώνοντας τα μουσικά σχολεία από την κοινωνία;

………………

Επίσης δε φαίνεται κάτι για τους μαθητές με ειδικές ανάγκες και φυσικά την ειδική αγωγή μέσα στα Σχολεία μας.

………………………

Όπως και να έχει σαν Πανελλήνια Ένωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων έχουμε ζητήσει συνάντηση στο Υπουργείο για να πάρουμε επίσημα απαντήσεις και να σας ενημερώσουμε.

…………………………………

Στο διάστημα αυτό οι Σύλλογοι γονέων πρέπει να επισκεφτούν τους Δήμους και να ενημερωθούν για την πορεία της σίτισης, επίσης να δουν στην Περιφέρεια τα δρομολόγια, να προσέξουν με την φορολογική δήλωση οι σύλλογοι που έχουν ΑΦΜ στο αρ68 του κώδικα εισοδήματος ν 4172/2013 υπάρχει η παρακάτω παράγραφος «5. Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων που δεν αποκτούν έσοδα υποκείμενα σε φόρο εισοδήματος, αλλά αποκλειστικά και μόνο έσοδα που πραγματοποιούνται κατά την επιδίωξη της εκπλήρωσης του σκοπού τους, δεν υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος…..».

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ Κ.Ε.Δ.Δ.Υ. ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Το σχέδιο νόμου για τις «δομές υποστήριξης της εκπαίδευσης», που έδωσε η κυβέρνηση στη δημοσιότητα, εντάσσεται στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεων της με την Ε.Ε. και τους λεγόμενους «θεσμούς». Βασική πλευρά αυτών των δεσμεύσεων, αλλά και των κυβερνητικών επιδιώξεων, είναι οι περικοπές δαπανών και η «εξοικονόμηση» προσωπικού, η προώθηση των διαδικασιών αξιολόγησης στην εκπαίδευση που κατά τη γνώμη μας δεν συμβάλει σε αυτό που είναι ζητούμενο σήμερα: στην ουσιαστική και όχι τυπική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού, μορφωτικού έργου του σχολείου.

Μας προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι μέσα και από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς διαμορφώνεται το έδαφος για νέες, βαθύτερες, αντιδραστικές ανατροπές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου, στους στόχους της εκπαίδευσης, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλο το μήκος και το πλάτος της εκπαίδευσης, ξεκινώντας ακόμα από την τρυφερή προσχολική ηλικία.

Από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί δεν έχουν στόχο τη στήριξη του σχολείου και του εκπαιδευτικού, την επιστημονική και παιδαγωγική αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Για ποια «υποστήριξη» μιλάνε αλήθεια, όταν παραμένει η καθημερινότητα των χιλιάδων χαμένων διδακτικών ωρών στα σχολεία, του ολοήμερου Δημοτικού και Νηπιαγωγείου που οδηγούνται σε εκφυλισμό, τα κενά και οι ελλείψεις στην Ειδική Αγωγή, το κλείσιμο και η συγχώνευση τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑ.Λ.;

Για ποια «ενίσχυση του εκπαιδευτικού έργου» μιλάνε, όταν οι λαϊκές οικογένειες βιώνουν τα καθημερινά αδιέξοδα, το άγχος της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους χωρίς καμιά ουσιαστική στήριξη; Όταν αναγκάζονται να πληρώνουν για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής κ.ά.;

Το σχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών» έρχεται να λύσει αυτά τα προβλήματα και να βοηθήσει την καθημερινότητα του σχολείου;

Κατηγορηματικά λέμε Όχι!!

Όλοι όσοι έχουν μια στοιχειώδη εικόνα της πραγματικότητας γνωρίζουν ότι οι απόλυτες προτεραιότητες για τη στήριξη της εκπαίδευσης είναι: η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, η πραγματοποίηση χιλιάδων μόνιμων διορισμών, η αναβάθμιση των υποδομών, οι σοβαρές αλλαγές που χρειάζονται στα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία, τα μέτρα στήριξης των πιο αδύναμων μαθητών κ.ά.

Τίποτα από αυτά δε γίνεται!

Η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής της στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς.

Πιο συγκεκριμένα τώρα θα θέλαμε να σταθούμε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι:

Καταργούνται τα Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., οι Σ.Σ.Ν., τα Κ.Ε.ΣΥ.Π. και τα Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ. και στη θέση τους δημιουργούνται τα Κ.Ε.Σ.Υ, τα οποία συγκροτούνται σε επίπεδο Διεύθυνσης και είναι κοινά για Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Εντελώς διαφορετικά αντικείμενα και τομείς ενοποιούνται σε μια δομή. Η λογική των καταργήσεων δομών έχει προφανή στόχο τις περικοπές προσωπικού. Όμως, πίσω από αυτό υπάρχει μια βαθιά αντιδραστική και αντιεπιστημονική αντίληψη, που θεωρεί ότι τα ΑμεΑ, οι μαθητές που αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα, η συμβουλευτική και ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι κοινά πεδία επιστημονικής – παιδαγωγικής προσέγγισης και υποστήριξης!

Εάν προχωρήσουν αυτές οι αλλαγές θα έχουμε ένα πραγματικό πισωγύρισμα στην εκπαιδευτική πραγματικότητα της χώρας μας.

Φανερώνεται το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τη λογική της συμπερίληψης στην Ειδική Αγωγή, όπως την προωθεί η κυβέρνηση.

Ειδικά η κατάργηση των Κ.Ε.Δ.Δ.Υ. θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, θα φορτώσει εντελώς στις πλάτες των οικογενειών όλο το κομμάτι της διάγνωσης και στήριξης των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες και θα απαλλάξει το κράτος από τις ευθύνες του.

Αντί να στελεχώσουν τα ήδη υποστελεχωμένα ΚΕΔΔΥ, που είναι χρόνιο αίτημα, ώστε να ανταποκριθούν στο έργο τους, (κάτι που είναι δύσκολο, λόγω έλλειψης προσωπικού με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής, έλλειψη χώρων, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού με αποτέλεσμα να ζητούνται χορηγίες κ.ά.), τα συγχωνεύουν σ’ έναν ενιαίο θεσμό μαζί με άλλες άσχετες μεταξύ τους δομές.

είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με :

Την κατάργηση ή την συγχώνευση των ΚΕΔΔΥ
Την εξάρτηση και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών αξιολόγησης, διάγνωσης και υποστήριξης από πελατειακά συστήματα
Την απαξίωση της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης και την υποβάθμιση της ένταξης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη γενική εκπαίδευση
Την εκμετάλλευση και ομηρία των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία και των οικογενειών τους

ρόλος των σχολικών συμβούλων είναι κρίσιμος και σημαντικός. Οφείλει να παρέχει την παιδαγωγική και επιστημονική καθοδήγηση στους εκπαιδευτικούς. Οφείλει όμως –αν χρειαστεί- να σκεφτεί και πέρα, ίσως και ενάντια σε αντιπαιδαγωγικές κατευθύνσεις που δίνονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Και αυτό δεν είναι ζήτημα συνδικαλιστικής εναντίωσης, αλλά ουσιαστικής επιστημονικής καταξίωσης του ρόλου του Σχολικού Συμβούλου. Γιατί πραγματικά πιστεύουμε ότι ο εκπαιδευτικός και στα πλαίσια αυτού του σχολείου, έχει τη δυνατότητα να αναδεικνύει πρώτα και πάνω από όλες τις ιδιότητές του αυτή του επιστήμονα-παιδαγωγού και κόντρα στην πολιτική που εφαρμόζεται στην εκπαίδευση, να διδάσκει την επιστημονική και ιστορική αλήθεια. Είναι χρέος του και καθήκον του αν θέλει να υπηρετήσει τον παιδαγωγικό του ρόλο ως λειτούργημα.

το κείμενο που χρησιμοποιήθηκε για την ενημέρωση

ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Προβλέπει .Aύξηση ωραρίου. Συγχωνεύσεις .Αξιολόγηση. Απολύσεις συμβασιούχων

Το πακέτο της 3^ης αξιολόγησης προβλέπει ότι η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας σύμφωνα με τις συστάσεις της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι τον Μάιο του 2018, θα πρέπει:

i) Να υιοθετήσουν νομικά μέτρα για τους μελλοντικούς διορισμούς και την αξιολόγηση των διευθυντών και των ανώτερων διοικητικών στελεχών της εκπαίδευσης….
ii) Να ψηφίσουν νόμο που θα αναβαθμίζει τις επιτροπές αξιολόγησης.

iii) Να ψηφίσουν νόμο για την αξιολόγηση των ανώτερων εκπαιδευτικών στελεχών, την αυτοαξιολόγηση των σχολείων και την ορθολογική χρήση των πόρων.

iv) Να υιοθετήσουν μια στρατηγική για την αρχική και τη συνεχή εκπαίδευση των εκπαιδευτικών στην προσχολική, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
v) Να συμφωνήσουν με τους Θεσμούς τις δημοσιονομικές διαστάσεις των αλλαγών στην οργάνωση της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να διασφαλίσουν τα έσοδα των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, που θα προέρχονται από δίδακτρα για τη φοίτηση, υπηρεσίες προς τρίτους και την εκμετάλλευση της ιδιοκτησίας των Πανεπιστημίων.

Ως επόμενο βήμα και ως πρωταρχική ενέργεια, να υιοθετήσουν νομοθεσία για:

i) Την υποχρεωτική παρουσία των εκπαιδευτικών στα σχολεία για 30 ώρες την εβδομάδα
ii) Τα κριτήρια και το χρονοδιάγραμμα για τη συγχώνευση σχολικών μονάδων, ξεκινώντας από την σχολική χρονιά 2018-19

iii) Την εξαίρεση της ώρας του διαλείμματος για γεύμα από τις διδακτικές ώρες των εκπαιδευτικών

iv) Το πλαίσιο για τις απολύσεις που νομοθετήθηκε στο Άρθρο 56. της Πράξης για την Ιδιωτική Εκπαίδευση του Ν. 4472/2017 θα αξιολογηθεί μέχρι τον Μάρτιο του 2018 και εάν είναι απαραίτητο οι τροποποιήσεις θα συμφωνηθούν με τους Θεσμούς και θα νομοθετηθούν ως τον Απρίλιο του 2018 και θα εφαρμοστούν από τη σχολική χρονιά 2018-19.

Αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση και αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης

Συνάδελφοι συχνά ακούμε για την αντί εκπαιδευτική αξιολόγηση, σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης ως και τη σχολική μονάδα.

Τώρα έχουμε τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις Δόμων και Υπηρεσιών.

αντιδραστικές – αντιεπιστημονικές αλλαγές στην Ειδική Αγωγή και την κατάργηση των ΚΕΔΔΥ.

Το σχέδιο νόμου για τις «δομές υποστήριξης της εκπαίδευσης», είναι ένα ακόμα προαπαιτούμενο στα πλαίσια των μνημειακών δεσμεύσεων, που πρέπει να ψηφιστεί έως το Μάη, πριν την 4^η αξιολόγηση. Βασική πλευρά αυτών των δεσμεύσεων, αλλά και των κυβερνητικών επιδιώξεων, είναι οι περικοπές δαπανών και η «εξοικονόμηση» προσωπικού, η προώθηση των διαδικασιών αξιολόγησης στην εκπαίδευση.

Διαμορφώνεται το έδαφος για νέες, βαθύτερες, αντιδραστικές ανατροπές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου (π.χ. ωράριο, εργασιακά δικαιώματα), στους στόχους της εκπαίδευσης, οι οποίοι θα πρέπει να ταυτίζονται όλο και περισσότερο με τις λεγόμενες «δεξιότητες», τη «δια βίου μάθηση», τη σύνδεση με τις επιχειρήσεις (π.χ. μέσα από τα προγράμματα μαθητείας), την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλο το μήκος και το πλάτος της εκπαίδευσης, ξεκινώντας ακόμα από την τρυφερή προσχολική ηλικία.

Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν έχουν στόχο τη στήριξη του σχολείου και του εκπαιδευτικού, την επιστημονική και παιδαγωγική αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ποια «υποστήριξη», όταν παραμένει η καθημερινότητα των χιλιάδων χαμένων διδακτικών ωρών στα σχολεία,

Ποια «στήριξη» στα σχολεία, όταν οι χιλιάδες συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί θα απολυθούν τον Ιούνη;

Ποια «ενίσχυση του εκπαιδευτικού έργου» όταν οι λαϊκές οικογένειες βιώνουν το άγχος διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους χωρίς καμιά ουσιαστική στήριξη; Όταν αναγκάζονται να πληρώνουν για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής κ.ά.;

Το σχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών» έρχεται να λύσει και να βοηθήσει την καθημερινότητα του σχολείου; Όχι!!

Όλοι όσοι έχουν μια στοιχειώδη εικόνα της πραγματικότητας γνωρίζουν ότι οι απόλυτες προτεραιότητες για τη στήριξη της εκπαίδευσης πρέπει να είναι: η πραγματοποίηση χιλιάδων μόνιμων διορισμών, η αναβάθμιση των υποδομών, οι σοβαρές αλλαγές που χρειάζονται στα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία, τα μέτρα στήριξης των πιο αδύναμων μαθητών κ.ά.

Μας είχε προϊδεάσει η κυβέρνηση στο πρώτο σχέδιο, που είχε δημοσιεύσει στα τέλη του 2017, όταν μιλούσε για δυνατότητα «..αυτόνομου σχεδιασμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου». Στην πράξη δηλαδή να επιλύει από μόνο του το κάθε σχολείο όλα τα κρίσιμα ζητήματα της λειτουργίας του.

Σε σχέση με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις δομών και τις νέες δομές που σχεδιάζονται:

Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.).

Σε επίπεδο Περιφερειακών Διευθύνσεων δημιουργούνται 24 ΠΕ.Κ.Ε.Σ., ως προϊόν της κατάργησης των Περιφερειακών Επιμορφωτικών Κέντρων (Π.Ε.Κ.), των Προϊσταμένων Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και των Σχολικών Συμβούλων.

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου αποστολή των ΠΕ.ΚΕ.Σ είναι: «ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός, η παρακολούθηση, ο συντονισμός και η στήριξη του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων και Ε.Κ., ο συντονισμός των Κ.Ε.Σ.Υ, Κ.Ε.Α και Ε.Κ.Φ.Ε της περιοχής ευθύνης τους, η επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση των εκπαιδευτικών, η οργάνωση της επιμόρφωσης, καθώς και η υποστήριξη του συλλογικού προγραμματισμού και της ανατροφοδοτικής αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου σε περιφερειακό επίπεδο».

Η ίδια η φυσιογνωμία των ΠΕ.ΚΕ.Σ., η συγκεντρωτική τους μορφή, η τεράστια απόστασή τους από τη ζωντανή σχολική πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ο πραγματικός σκοπός της ίδρυσής τους δεν είναι η στήριξη για την επίλυση των προβλημάτων που εμφανίζονται στο πεδίο της σχολικής ζωής.

Για παράδειγμα το ΠΕ.ΚΕ.Σ Κρήτης: Θα στελεχώνεται από 20 περίπου Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου (σήμερα υπάρχουν 55 Σχολικοί Σύμβουλοι Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας), που θα έχουν στην ευθύνη τους τις περίπου 800 σχολικές μονάδες της Πρωτοβάθμιας και τις 230 σχολικές μονάδες τις Δευτεροβάθμιας και επιπλέον την ευθύνη για τους εκπαιδευτικούς των κλάδων τους. Πιστεύει κανείς ότι θα «στηρίζουν» στην πράξη τα σχολεία, όταν οι Συντονιστές θα θέλουν πάνω από 4 μήνες για να κάνουν μια απλή επίσκεψη σε κάθε σχολείο της ευθύνης τους;

Άλλος θα είναι ο ρόλος των ΠΕ.ΚΕ.Σ. Θα έχουν καθαρά επιτελική ευθύνη στην οργάνωση της εκπαιδευτικής πολιτικής, σε επίπεδο Περιφέρειας. Θα αναλάβουν ρόλο προωθητή των κεντρικών κατευθύνσεων και στόχων για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και τη λειτουργία των σχολείων.

Στην ουσία μιλάμε για «μικρά υπουργεία παιδείας», που θα συγκεντρώνουν πλήθος αρμοδιοτήτων και θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Στόχος είναι τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. να αναλάβουν κομβικό ρόλο στην οργάνωση και προώθηση της διαδικασίας της αξιολόγησης, στον έλεγχο των παρακάτω δομών έως και το επίπεδο του σχολείου.

Στην παρ. 7 του άρθρου 47 για τον συλλογικό προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Το ΠΕ.Κ.Ε.Σ, αφού λάβει υπόψη τις εκθέσεις αποτίμησης των σχολικών μονάδων, συντάσσει συνολική συμπερασματική έκθεση για τη διαδικασία του συλλογικού προγραμματισμού και της ανατροφοδοτικής αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων της οικείας Περιφέρειας, την οποία υποβάλλει στο ΙΕΠ».

Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.).

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου αποστολή των Κ.Ε.Σ.Υ. είναι: «η υποστήριξη των σχολικών μονάδων και Ε.Κ. της περιοχής ευθύνης τους για τη διασφάλιση της ισότιμης πρόσβασης όλων των μαθητών στην εκπαίδευση… Δραστηριοποιούνται στους τομείς της διερεύνησης εκπαιδευτικών αναγκών, της διενέργειας αξιολογήσεων, του σχεδιασμού και της υλοποίησης εκπαιδευτικών και ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων, καθώς και δράσεων επαγγελματικού προσανατολισμού, της υποστήριξης του συνολικού έργου των σχολικών μονάδων ή Ε.Κ., της διενέργειας ενημερώσεων και επιμορφώσεων και της ευαισθητοποίησης του κοινωνικού συνόλου»!!

Εάν προχωρήσουν αυτές οι αλλαγές θα έχουμε ένα πραγματικό πισωγύρισμα στην εκπαιδευτική πραγματικότητα της χώρας μας. Ειδικά τα ΑμεΑ στην πράξη καταργούνται και διαγράφονται ως ομάδας προτεραιότητας και ειδικής εκπαιδευτικής στήριξης.

Φανερώνεται το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τη λογική της συμπερίληψης στην Ειδική Αγωγή, όπως προωθείτε .

Αντί να στελεχώσουν τα ήδη υποστελεχωμένα ΚΕΔΔΥ, ώστε να ανταποκριθούν στο έργο τους, (κάτι που είναι δύσκολο, λόγω έλλειψης προσωπικού με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής, έλλειψη χώρων, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού με αποτέλεσμα να ζητούνται χορηγίες κ.ά.), τα συγχωνεύουν σ’ έναν ενιαίο θεσμό μαζί με άλλες άσχετες μεταξύ τους δομές.

Με βάση την κατανομή του προσωπικού δε θα υπάρχει σε κάθε ΚΕΣΥ ούτε καν ένας από όλες τις ειδικότητες που στελέχωναν ένα ΚΕΔΔΥ! Μια σειρά από τις οργανικές θέσεις που δημιουργούνται σε αυτούς τους νέους θεσμούς είναι προσωποπαγείς, που σημαίνει ότι καταργούνται κάθε φορά που συνταξιοδοτείται ο εργαζόμενος που ανήκε σε κάθε μια από αυτές!

Με την εξάλειψη της διάγνωσης από τα Κ.Ε.Σ.Υ. αυτοί που θα πληρώσουν ακριβά το «νέο και καινοτόμο» θα είναι τα παιδιά και οι οικογένειες τους, γιατί θα απευθύνονται στον ιδιωτικό τομέα για την απαραίτητη διάγνωση. Όσον αφορά τα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα του Υπουργείου Παιδείας, που υπολειτουργούν ανά την Ελλάδα, δε θα είναι σε θέση να εκδίδουν διαγνώσεις για τα προβλήματα των παιδιών.

Σε κανένα σημείο του σχεδίου νόμου δε γίνεται αναφορά στον θεσμό της Παράλληλης Στήριξης (Π.Σ.) μαθητών με αναπηρίες ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, την οποία μέχρι σήμερα την ευθύνη της πρότασης και εισήγησης είχε το ΚΕΔΔΥ.

Τελικά η κυβέρνηση με την «εξαφάνιση» των παιδιών με ειδικές ανάγκες που επιχειρεί, παύει να έχει και ευθύνη για την εκπαίδευσή τους! Το βάρος πέφτει στον εκπαιδευτικό και στο σχολείο συνολικά για την εκπαιδευτική παρέμβαση σε παιδιά με ειδικές ανάγκες που δε θα έχουν καν διάγνωση!

Η κατάργηση των ΚΕ.ΠΛΗ.ΝΕΤ., της δομής που είχε στην ευθύνη της τη στήριξη των δικτύων και των αναγκών των σχολείων στο επίπεδο της πληροφορικής, θα οδηγήσει στην άμεση παράδοση του τομέα αυτού στους ιδιώτες και τους εργολάβους. Θα επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο η κάθε σχολική μονάδα. Είναι πισωγύρισμα στη σημερινή εποχή, όπου η πληροφορική και οι νέες τεχνολογίες είναι στην καθημερινότητά μας, αντί να αναβαθμίζεται μια δημόσια δομή, αυτή να καταργείται.

Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (Κ.Ε.Α.).

Τα Κ.Ε.Α., ως μετεξέλιξη των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.), ενσωματώνουν τις αρμοδιότητες των υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων. Η χρηματοδότηση των Κ.Ε.Α. θα γίνεται από τους Δήμους(!!)

Το Κ.Ε.Α., επίσης, θα είναι κοινό για τις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης.

Προωθείται η ενοποίηση σε επίπεδο περιεχομένου όλων των σχολικών δραστηριοτήτων, που απευθύνονται στους μαθητές όλων των τάξεων. Επιδιώκουν με πιο οργανωμένο και συστηματικό τρόπο να παρέμβουν στις συνειδήσεις της νέας γενιάς γύρω από μια σειρά κρίσιμα ζητήματα. Μέσω της λεγόμενης αειφορίας θέλουν να κάνουν τον εκπαιδευτικό, ιμάντα μεταφοράς αντιδραστικών αντιλήψεων, όπως π.χ. ότι η σημερινή ανάπτυξη, που υποτάσσει τα πάντα στο επιχειρηματικό κέρδος, μπορεί να συμβαδίσει με την προστασία του περιβάλλοντος, με τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου.

Δεν είναι αθώα η θεσμοθέτηση των λεγόμενων «Ομάδων Σχολείων».

Στην πράξη θα λειτουργούν σαν μια άτυπη εκπαιδευτική δομή με διαδικασίες εκπροσώπησης και πλαίσιο κοινής λειτουργίας. Προωθείται η αλληλοσυμπλήρωση λειτουργιών, με στόχο την «κάλυψη» των κενών που υπάρχουν σε δασκάλους, καθηγητές και υποδομές (π.χ. εργαστήρια), τις μετακινήσεις μαθητών και τη μεγαλύτερη εξοικονόμηση προσωπικού, τη δημιουργία πολυπληθών τμημάτων. Ανοίγει ο δρόμος για μεταφορά της οργανικότητας σε επίπεδο ομάδας σχολείων, τη συνεχή κινητικότητα για τη συμπλήρωση ωραρίου και την κάλυψη των κενών. Με αυτή τη δομή δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την υλοποίηση του προγράμματος του Ι.Ε.Π. για τη Β’ Λυκείου, που ήρθε στη δημοσιότητα πριν λίγο καιρό, αλλά και των σχεδιασμών για το «νέο» Λύκειο π.χ. για επιλογή μαθητών που θα διδάσκονται σε ένα από τα σχολεία της ομάδας και όχι σε όλα.

Προωθείται η διαδικασία της αντιδραστικής – κρατικής αξιολόγησης στην εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα!

Παραμένει σε ισχύ όλο το υπάρχον αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο για τους Δημοσίους Υπαλλήλους, τη συμπεριφορά των Δημοσίων Υπαλλήλων «εντός και εκτός υπηρεσίας», την «πίστη» στους αντιλαϊκούς νόμους του κράτους. Είναι σε ισχύ ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας και ο νόμος 4354/15, για το μισθολόγιο, που προβλέπουν τη σύνδεση της «αξιολόγησης» με την περικοπή μισθού και τις απολύσεις.

Μεταφέρονται στην εκπαίδευση και επεκτείνονται οι διατάξεις του ν. 4369/16 (Βερναρδάκη).

Στη βάση αυτή, αλλά και στη βάση των αντιεκπαιδευτικών νόμων που προωθούν το αυτόνομο, κατηγοριοποιημένο σχολείου της αγοράς, θα γίνεται η αξιολόγηση των δομών, των στελεχών και των σχολικών μονάδων.

Η κατάργηση του Π.Δ. 152 αλλά και πλευρών του ν. 3848 παραμένει χωρίς αντίκρισμα. Ίδιες προβλέψεις και ίδιες διατάξεις επανέρχονται στο σώμα του σχεδίου νόμου μέσα από τη διαδικασία αξιολόγησης των στελεχών της εκπαίδευσης αλλά και τη διαδικασία αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα θυμάστε απέρριψε οργανωμένα τις προηγούμενες προσπάθειες αξιολόγησης (π.χ. Μητσοτάκη – Αρβανιτόπουλου)

. Ο βασικός τους στόχος είναι να εμπλέξουν τους εκπαιδευτικούς στη διαδικασία της αντιδραστικής αξιολόγησης, να τους κάνουν συνενόχους στην αντιλαϊκή πολιτική με δηλωμένο στόχο να «εμπεδωθεί η κουλτούρα αξιολόγησης».

Δεν είναι αλήθεια ότι δε θα αξιολογείται ο εκπαιδευτικός. Στις πλάτες του φορτώνεται ένα ολόκληρο πλέγμα αξιολογικών ελέγχων σε όλα τα επίπεδα. Ο Σύλλογος Διδασκόντων προχωρά σε προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, στη βάση συγκεκριμένων στόχων, οι οποίοι δε θα καθορίζονται μόνο από τα αναλυτικά προγράμματα και τους κατά τόπους περιφερειακούς σχεδιασμούς.

Η λεγόμενη «αποτίμηση του παιδαγωγικού έργου» σε κάθε σχολική μονάδα θα γίνεται στη βάση θεματικών αξόνων, με ειδική φόρμα και δείκτες, οι οποίοι θα καθορίζονται με Υπουργική Απόφαση και με την άμεση εμπλοκή των Διευθυντών των σχολείων και στελεχών του ΠΕΚΕΣ (!!). Δηλαδή με απόλυτα μετρήσιμους δείκτες και με το «άγρυπνο μάτι» της κυβέρνησης παρόν.

Οι εκθέσεις αποτίμησης θα κοινοποιούνται στο οικείο ΠΕ.Κ.Ε.Σ.! Δε θα μένουν απλώς στο συρτάρι του Διευθυντή του σχολείου. Θα αποτελούν μετρήσιμο δείκτη κατηγοριοποίησης του σχολείου και μέσο εκφοβισμού. Τα συμπεράσματα σε επίπεδο Περιφέρειας αλλά και οι συνολικές εκθέσεις του Ι.Ε.Π. θα αξιοποιούνται ως εργαλεία προώθησης αντιεκπαιδευτικών πολιτικών. Στην προσπάθεια αυτή επιδιώκουν να έχουν και με τη «βούλα» τη συναίνεση των εκπαιδευτικών.

Η διαδικασία της «αποτίμησης» δεν έχει καμία σχέση με την παιδαγωγική ευθύνη του Συλλόγου Διδασκόντων στην επίλυση ζητημάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία του σχολείου. Αυτή υπάρχει και είναι δεδομένη. Είναι διαδικασία «αυτοαξιολόγησης», που μετατρέπει τον Σύλλογο Διδασκόντων σε «συνυπεύθυνο» για τα προβλήματα που δημιουργούν οι κυβερνητικές πολιτικές.

Ό,τι δηλαδή καλούνταν να υλοποιήσουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων με την αυτοαξιολόγηση του Αρβανιτόπουλου: τυποποιημένες φόρμες, κατάθεση σχεδίων δράσης για καινοτομίες, υλικοτεχνική υποδομή, συνεργασίες με φορείς και τοπική κοινωνία, εσωτερικοί κανονισμοί σχολείων κλπ. Και λογοδοσία για τα αποτελέσματα. Κατάθεση των εκθέσεων στην ηλεκτρονική πλατφόρμα τότε, στο ΠΕΚΕΣ τώρα (άρθρο 47)

Αλήθεια πιστεύει κανείς μετά από όλα αυτά ότι ο εκπαιδευτικός μένει έξω από την αξιολόγηση;

Τα κριτήρια επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης αφορούν όχι απλά την επιστημονική επάρκεια και την υπηρεσιακή διαδρομή του κάθε καθηγητή αλλά είναι και αποδεικτικά αποδοχής και στήριξης αυτής της πολιτικής. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η «αμαρτωλή» συνέντευξη.

Τα κριτήρια αξιολόγησης των στελεχών και των υποψήφιων στελεχών αποδεικνύουν τον αντιλαϊκό – αντιεκπαιδευτικό προσανατολισμό της αξιολόγησης.

Για παράδειγμα μέσω της «διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού», της «καλής συνεργασίας με τους προϊσταμένους» ή της «εύρυθμης λειτουργίας της σχολικής μονάδας», που αποτελούν κριτήρια αξιολόγησης και κατηγοριοποίησης, επιδιώκουν να διαμορφώσουν μια μεγάλη μάζα στελεχών – manager.

Στους διευθυντές και υποδιεθυντές των σχολείων «φορτώνουν» έναν τεράστιο όγκο καθηκόντων, στα πλαίσια της διαχείρισης μιας υποστελεχωμένης και υποχρηματοδοτούμενης σχολικής μονάδας, και μετά τους αξιολογούν για το πώς ανταπεξήλθαν. Είναι κρίσιμο, ειδικά αυτοί οι καθηγητές να μην παίξουν τον ρόλο που τους ετοιμάζει η κυβέρνηση,

Πώς θα προωθούνται αυτές οι στοχεύσεις;

Παράδειγμα 1: Υλοποιείται ο στόχος για εξοικονόμηση εκπαιδευτικών με την εφαρμογή του Π.Δ. 79, δημιουργούνται 25αρια τμήματα, γίνονται λιγότερα αιτήματα για έγκριση ολιγομελών τμημάτων, προχωρούν οι αναθέσεις μαθημάτων; Τότε το σχολείο και τα στελέχη αξιολογούνται θετικά. Δεν υλοποιείται, αξιολογούνται αρνητικά.

Παράδειγμα 2: Με δεδομένη την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων και την «επιτροπεία» στα οικονομικά τους, το σχολείο καταφέρνει να βρίσκει άλλες πηγές χρηματοδότησης, εμπλέκει τους γονείς βάζοντάς τους να πληρώνουν ή βρίσκει χορηγούς; Τότε το σχολείο και τα στελέχη αξιολογούνται θετικά. Δεν υλοποιείται, αξιολογούνται αρνητικά.

Παράδειγμα 3: Το σχολείο εφαρμόζει καινοτόμα προγράμματα της Ε.Ε. π.χ. το Teachers 4 Europe; Τότε αναβαθμίζεται στην κατάταξη των αξιολογήσεων. Τότε το σχολείο και τα στελέχη αξιολογούνται θετικά. Δεν υλοποιείται, αξιολογούνται αρνητικά.

Παράδειγμα 4: Τα ΕΠ.ΑΛ. προωθούν αποτελεσματικά τα προγράμματα Μαθητείας, συνδέονται με τις επιχειρήσεις, βοηθούν στην απορρόφηση κονδυλίων ΕΣΠΑ; Τότε το σχολείο και τα στελέχη αξιολογούνται θετικά. Δεν υλοποιείται, αξιολογούνται αρνητικά.

Η αριθμητική κατάταξη και κατηγοριοποίηση στην κλίμακα 0 – 100 (από άριστα στελέχη έως ακατάλληλα) λειτουργεί τελικά τιμωρητικά και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους.Ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας προβλέπει ότι, αν ένας εργαζόμενος αξιολογηθεί δυο φορές ανεπαρκής, με βαθμό από 0-24, μπαίνει με το ερώτημα της απόλυσης.

Η απεργοσπαστική τροπολογία, που ψήφισε η κυβέρνηση μαζί με τη Ν.Δ. και περιείχε την πρόβλεψη ότι τα στελέχη που δε θα αξιολογήσουν χάνουν το δικαίωμα να θέσουν ξανά υποψηφιότητα για θέση ευθύνης, ενσωματώνεται μέσα στον νόμο.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η αξιολόγηση είναι βαθιά αντιδραστική και τιμωρητική.

Η μετατροπή του Συλλόγου Διδασκόντων σε αξιολογητή του Διευθυντή του σχολείου, μέσα από τη διαδικασία του ανώνυμου ερωτηματολογίου, που θα συμπληρώνεται στο τέλος κάθε χρονιάς, είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών από τον Διευθυντή και όλες τις παραπάνω δομές και στελέχη!

Κανείς και σε κανένα επίπεδο να μη γίνει αξιολογητής!

Δίνεται ρόλος αξιολογητή και στο Σχολικό Συμβούλιο.

Αφού η κυβέρνηση και το κράτος, έχοντας άλλες προτεραιότητες (βλ. ΝΑΤΟικές δαπάνες, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο) έχουν βάλει στη δημοσιονομική μέγγενη τη χρηματοδότηση των σχολείων, οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές καλούνται να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα», βάζοντας πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη λειτουργία του σχολείου. Για να εξασφαλίσουν ότι θα λειτουργεί μ’ αυτό τον τρόπο, προβλέπουν τη συμμετοχή του Σχολικού Συμβουλίου στις διαδικασίες προγραμματισμού και αποτίμησης του έργου της σχολικής μονάδας!

Η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε όχι απλά δεν καταργείται αλλά αναβαθμίζεται, αναπτύσσοντας ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα διαχείρισης και βάσης δεδομένων της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, σε συνεργασία με το Υπ. Παιδείας.

Τελικά οι νόμοι «Μητσοτάκη», «Διαμαντοπούλου», «Αρβανιτόπουλου», και «Βερναρδάκη», όλες οι αντιλαϊκές πολιτικές είναι μέσα σε «κάθε παράγραφο» του σχεδίου νόμου.

Αυτό που μας ετοιμάζουν,, είναι το σχολείο του ΟΟΣΑ, της Ε.Ε. και των εντολών του ΣΕΒ, το σχολείο της αγοράς, των περικοπών και της σύγχρονης ημιμάθειας. Με σχολικές μονάδες, που θα αναζητούν πόρους για να λειτουργήσουν, με διαφοροποιημένα προγράμματα και εκπαιδευτικούς λάστιχο. Άλλωστε πολλά απ΄ αυτά τα ζούμε ήδη στην καθημερινότητα της εκπαίδευσης.

Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά. Ούτε 1€ από την τσέπη των γονιών για τη μόρφωση των παιδιών και τη λειτουργία του σχολείου.
Σχολείο που θα μορφώνει, θα διαπαιδαγωγεί και δε θα εξοντώνει.
Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο και Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, για όλα τα παιδιά. Αντίστοιχα όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στη δημόσια δομή που έχουν ανάγκη.
Σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα και περιεχόμενο διδασκαλίας που θα προάγει τη γενική επιστημονική γνώση και όχι τις στείρες δεξιότητες.
Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Παιδεία.
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων. Άμεση μονιμοποίηση όλων των 25.000 συμβασιούχων, που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση. Εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών με των μονίμων.

Αποκαλύπτουμε τους στόχους του νομοσχεδίου συζητάμε με γονείς και μαθητές για τις αρνητικές συνέπειες στη μόρφωση από την αντιδραστική πολιτική .

Εγγραφές 14-31 Μάη σε ΓΕΛ και ΕΠΑΛ!

Βιασύνη για συμπτύξεις τμημάτων

Σε εφαρμογή της Υπουργικής Απόφασης με θέμα «Εγγραφές, μετεγγραφές, φοίτηση και θέματα οργάνωσης της σχολικής ζωής στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» το Υπουργείο Παιδείας έστειλε στα σχολεία Εγκύκλιο, με βάση την οποία ορίζει ότι οι εγγραφές σε ΓΕΛ και ΕΠΑΛ θα γίνουν την περίοδο 14 έως 31 Μάη. Ενώ για τα ΕΠΑΛ, οι εγγραφές θα οριστικοποιηθούν μέσα σε τρεις μέρες (20-29 Ιούνη)!

Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι ότι στα ΓΕΛ οι μαθητές «δεν δηλώνουν σχολείο προτίμησης στην εφαρμογή e-εγγραφές, αλλά τοποθετούνται σύμφωνα με απόφαση του/της Διευθυντή/ντριας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης». Ενώ στα ΕΠΑΛ «στην περίπτωση κατά την οποία μαθητής/τρια κατανεμήθηκε σε ολιγομελές τμήμα που χρειάζεται έγκριση για να λειτουργήσει, αναμένει νεότερη ενημέρωση μετά την 20ή Ιουλίου 2018»!

Η πρωτοφανής «βιασύνη» του Υπουργείου δεν είναι απλώς ένα νέο καψώνι στον κλάδο και στα σχολεία.

Η εφαρμογή της:

Δημιουργεί το κατάλληλο υπόβαθρο για την ένταση του κεντρικού ελέγχου στις εγγραφές των μαθητών, ώστε το Υπουργείο να είναι σε θέση από νωρίς να κάνει τα απαραίτητα «μαγειρέματα», που θα οδηγήσουν σε κλείσιμο – συμπτύξεις τμημάτων. Τα τμήματα θα «κλείσουν» γρήγορα και από κει και πέρα θα αρχίσουν οι «εξυπηρετήσεις» με τις ειδικές άδειες. Με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορεί να εξηγηθεί αυτή η κυβερνητική βιασύνη.
Ρίχνει κι άλλα βάρη στους εκπαιδευτικούς, που σε μια δύσκολη περίοδο επιφορτίζονται με πρόσθετη γραφειοκρατική δουλειά της προεγγραφής. Η εικόνα που θέλει να παρουσιάσει το Υπουργείο ότι η δουλειά θα γίνει ηλεκτρονικά από τους ίδιους τους μαθητές και τους κηδεμόνες τους, όλοι ξέρουμε ότι δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Το δεύτερο 15μερο του Μάη υπάρχει στα σχολεία ένα χάος.

Με απανωτές του παρεμβάσεις το Υπουργείο Παιδείας αναπροσαρμόζει με χειρουργικό τρόπο τη λειτουργία των σχολείων στην κατεύθυνση υλοποίησης των στόχων της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Σε κάθε του παρέμβαση κρύβονται συμπτύξεις και περικοπές, εξοικονόμηση θέσεων εργασίας και κόστους. Σε κάθε του παρέμβαση προστίθενται και άλλες εξωδιδακτικές εργασίες στους καθηγητές την ίδια στιγμή που η λιτότητα θερίζει.

Δομές

Η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο (για τις δομές υποστήριξης της Εκπαίδευσης) που ακουμπάει σε κάθε έκφανση της παιδαγωγικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, προωθεί όλες τις αστικές επιδιώξεις, όπως ρητά διατυπώθηκαν στο 3ο μνημόνιο, και αφορούν στην περικοπή των δαπανών, στην εξοικονόμηση του προσωπικού, στην «αξιολόγηση», στην αυτονομία σχολικών μονάδων και στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης.

Αν και εξίσου σοβαρά θέματα το καθένα από αυτά, θέλουμε να εστιάσουμε στις αρνητικές εξελίξεις που επιφέρει το νομοσχέδιο στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Διαβάζοντας την αιτιολογική έκθεση, από τη γενική περιγραφή των αλλαγών στον τομέα της Ειδικής Αγωγής, καταλαβαίνουμε ότι δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για το μέλλον των παιδιών που χρήζουν ειδικής παιδαγωγικής στήριξης: «Η δεύτερη μεγάλη τομή του παρόντος νομοσχεδίου είναι η ίδρυση των ΚΕΣΥ (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) τα οποία διαδέχονται τα υφιστάμενα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών (ΚΕΔΔΥ) αλλά με πολύ ευρύτερο ρόλο και αποστολή που δεν περιορίζεται στο πεδίο της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης αλλά επεκτείνεται και σε θέματα συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού, καθώς και υποστήριξη της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης και προόδου του συνόλου του μαθητικού πληθυσμού»!

Αυτό σημαίνει ότι συνενώνονται διαφορετικοί μεταξύ τους εκπαιδευτικοί και παιδαγωγικοί τομείς σε μια υπηρεσία, εξυπηρετώντας προφανώς όχι τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών αλλά την εξοικονόμηση πόρων και προσωπικού. Φυσικά, σε βάρος της Ειδικής Αγωγής, που συνιστά σύνθετη παιδαγωγική παρέμβαση, χρήζει διεπιστημονικής και ταυτόχρονα εξατομικευμένης στήριξης των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και ως εκ τούτου απαιτεί πολλαπλάσια δαπάνη, προτεραιότητα και αναβαθμισμένες παροχές.

Για τα ΚΕΔΔΥ, το ρόλο και τα προβλήματά τους

Τα ΚΕΔΔΥ ιδρύθηκαν με τον ν. 2817/2000 ως Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΚΔΑΥ) και μετονομάστηκαν σε ΚΕΔΔΥ το 2008. Η 5μελής επιστημονική ομάδα, που αποτελείται από τον ειδικό παιδαγωγό, Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τον παιδοψυχίατρο ή παιδίατρο με ειδίκευση στην παιδονευρολογία, τον κοινωνικό λειτουργό, τον ψυχολόγο και τον λογοθεραπευτή – στην ομάδα θα μπορούσε να συμμετέχει εργοθεραπευτής ή μέλος του εξειδικευμένου Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού – πραγματοποιεί γνωματεύσεις.

Ως διακριτή υποστηρικτική δομή της Ειδικής Εκπαίδευσης που ισχύει μέχρι σήμερα, έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να ανιχνεύει το βαθμό δυσκολίας του παιδιού, να καταρτίζει προσαρμοσμένα, εξατομικευμένα ή ομαδικά προγράμματα ψυχοπαιδαγωγικής και διδακτικής στήριξης και να εισηγείται το κατάλληλο σχολικό πλαίσιο, με το κατάλληλο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΕΑΕ) καθώς και την πορεία των μαθητών σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους της ΕΑΕ.

Θέτουμε, λοιπόν, το εύλογο ερώτημα: Ανταποκρίθηκε η δομή αυτή στο σύνθετο και απαιτητικό έργο της; Σίγουρα η λειτουργία της είναι ελλειμματική και συμβαδίζει με τη γενική εικόνα της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Ο αριθμός των ΚΕΔΔΥ είναι πολύ μικρός σε σχέση με τις ανάγκες που υπάρχουν, είναι υποστελεχωμένα, με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να είναι αναπληρωτές και τις λίστες των εν αναμονή μαθητών για γνωμάτευση να είναι τεράστιες. Χαρακτηριστικά να πούμε ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα η αναμονή μπορεί να ξεπερνά ακόμα και τα τρία χρόνια, και αξιολογούνται, κατά προτεραιότητα, οι μαθητές που πρόκειται να μεταβούν από βαθμίδα σε βαθμίδα.

Ταυτόχρονα, με το ρόλο και την αποστολή τους, τα ΚΕΔΔΥ είναι ενταγμένα και δεν αποκλίνουν από το πλαίσιο της γενικότερης κυβερνητικής και ευρωενωσιακής πολιτικής, που διαχρονικά έχει στην προμετωπίδα της την ένταξη όλων των παιδιών στη Γενική Εκπαίδευση. Τίτλος εύηχος που χρησιμοποιείται, προσχηματικά, για να δικαιολογηθούν η διαχρονική υποβάθμιση των διακριτών δομών της Ειδικής Αγωγής, τα μειωμένα κονδύλια, αποκλειστικά από το ΕΣΠΑ, με παντελή έλλειψη χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, η αδιοριστία χιλιάδων επιστημόνων κ.ά. Φυσικά, τόσο τα κενά στην Ειδική Αγωγή όσο και οι πολιτικές επιλογές και κατ’ επέκταση η επιστημονική κατεύθυνση των δομών βαραίνουν αποκλειστικά τις πολιτικές επιλογές, διαχρονικά, των κυβερνήσεων.

Πέρα, όμως, από την όποια επιστημονική συζήτηση, ή διχογνωμία για το περιεχόμενο, όχι τόσο των διαγνώσεων όσο για το ποιο σχολικό πλαίσιο είναι κατάλληλο για το παιδί με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το ΚΕΔΔΥ, από συγκρότησής του, διασφάλιζε, στο μέτρο του δυνατού, αυτό που αποτελεί επιστημονικό προαπαιτούμενο για τη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής στον τομέα της Ειδικής Αγωγής και παρέμβασης: Τη γνωμάτευση. Και αυτός ο ρόλος αποτελεί τη βάση για την παραπέρα αναβάθμιση, επέκτασή τους και όχι την κατάργησή τους.

Γιατί, για να χαραχτεί η ανάλογη εκπαιδευτική πολιτική στον τομέα της Ειδικής Αγωγής, να διορισθεί το ανάλογο ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, ειδικό βοηθητικό, ειδικό επιστημονικό, το πρώτο θεμελιακό επιστημονικό βήμα είναι η αξιολόγηση, η διάγνωση και καταγραφή των παιδιών που χρήζουν ειδικής στήριξης. Παραπέρα, για να ιδρυθούν νέες ειδικές δομές χρειάζεται, πρώτα απ’ όλα, να εντοπιστούν και να καταγραφούν οι ανάγκες.

Αλλαγές εις βάρος των παιδιών με Ειδικές Ανάγκες

Το νομοσχέδιο έρχεται να αλλάξει ριζικά το τοπίο αυτό εις βάρος των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Έτσι, καταργούνται τα ΚΕΔΔΥ και αφομοιώνονται στα ΚΕΣΥ μαζί με άλλες υπηρεσίες που δεν σχετίζονται με την Ειδική Αγωγή. Ο αριθμός των ειδικών επιστημόνων, ειδικών παιδαγωγών που προβλέπονται είναι πάρα πολύ μικρός ακόμα και για τη σύνταξη αξιολογικής έκθεσης. Δε συζητάμε για την ουσιαστική στήριξη των μαθητών. Εάν συνυπολογίσει κανείς όλες τις επιπλέον αρμοδιότητες που τους ανατίθενται, κατανοεί το μέγεθος της υποβάθμισης της Ειδικής Αγωγής.

Επιπλέον, από τις θέσεις που συστήνονται, καταργείται, με πρόσχημα την ιατρικοποίηση της παιδαγωγικής διαδικασίας, η ειδικότητα του παιδονευρολόγου! Όμως, καταλαβαίνουμε ότι η όποια ειδική παιδαγωγική παρέμβαση για να είναι αποτελεσματική πρέπει να πατάει και να παίρνει υπόψη την αιτιολογία της δυσκολίας, της απόκλισης κ.τ.λ. και αυτό το δίνει η ιατρική επιστήμη και δεν είναι αναχρονισμός αλλά διεπιστημονική ματιά για να προσεγγίσεις ολόπλευρα και όσο γίνεται πιο αντικειμενικά, σφαιρικά, την ειδική δυσκολία. Καταργώντας την ειδικότητα του παιδονευρολόγου, καταργείς το στέρεο έδαφος να ευδοκιμήσει η ειδική παιδαγωγική και αναγκάζεις τους γονείς να ξαναβάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να απευθυνθούν στα ιδιωτικά κέντρα γνωμάτευσης και να χρυσοπληρώσουν, ιδιωτικά πια, την υπηρεσία τους.

Επιπλέον, μέσα από το νομοσχέδιο τίθενται ένα σωρό καινούργια προαπαιτούμενα για να φτάσει ένας γονέας με το παιδί του στο ΚΕΣΥ για να πάρει τελικά την αξιολογική – περιγραφική έκθεση. Έτσι, για να κάνει αίτηση ο γονέας θα πρέπει να αποφανθεί με τεκμηριωμένη εισήγηση ο Σύλλογος Διδασκόντων αφού πρώτα αποδείξει ότι πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα, έχει υλοποιήσει βραχύχρονα προγράμματα, έχει «πειραματιστεί» με το παιδί και δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Το επιστημονικό προαπαιτούμενο, η απαρχή της ειδικής παιδαγωγικής παρέμβασης, η αξιολογική έκθεση – αξιολόγηση, που δεν είναι καν γνωμάτευση, μετατίθεται για το απώτερο μέλλον, με τον πολύτιμο χρόνο να τρέχει σε βάρος του παιδιού. Μάλιστα, ο υπεύθυνος δάσκαλος επικοινωνίας με το ΚΕΣΥ μπορεί να είναι της Ειδικής Αγωγής, αλλά εάν δεν υπάρχει, θα αναλαμβάνει της γενικής!

Μέσα, λοιπόν, στα γενικά σχολεία, που τα τμήματα μπορεί να είναι 25άρια, χάνονται διδακτικές ώρες γιατί δεν καλύπτονται τα κενά με διορισμούς εκπαιδευτικών, υπάρχουν τεράστια κενά στην Ειδική Αγωγή, θα υλοποιούνται βραχύχρονα προγράμματα Ειδικής Εκπαίδευσης από όποιον εκπαιδευτικό περισσεύει!

Η κυβέρνηση αποτυπώνει συμπυκνωμένα το πνεύμα της πολιτικής της αντίληψης στην παρακάτω φράση: «Πρόκειται για μια προσπάθεια ολιστικής αντιμετώπισης των ψυχοκοινωνικών αναγκών όλων των μαθητών, χωρίς καμία διάκριση και, ιδίως, χωρίς διάκριση με βάση την ύπαρξη ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών ή αναπηρίας…». Δηλαδή, «ολιστική» στη θεωρία και σούπα στην πράξη.

Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην παραπέρα υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής

Αντιτείνουμε και σθεναρά φωνάζουμε ότι αναγνωρίζουμε και παλεύουμε για το δικαίωμα στη διάκριση του παιδιού που έχει ειδικές παιδαγωγικές ανάγκες. Αποτελεί μέτρο προόδου της κοινωνίας ο βαθμός της αναβαθμισμένης, διακριτής, επιστημονικά σύγχρονης, στήριξης αυτών των παιδιών.

Γιατί επιστημονικά σύγχρονο είναι να υπάρχει καθολική, δημόσια και δωρεάν πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση από τη στιγμή της σύλληψης, της γέννησης του παιδιού. Παραπέρα είναι πραγματικά αναγκαίο να καταρτίζεται από τα πρώτα βήματα, της προσχολικής ηλικίας, και καθ’ όλη τη διάρκεια των σχολικών χρόνων Ενιαίο Επιστημονικό Πρόγραμμα, που θα θέτει τους γενικούς σκοπούς και στόχους και ταυτόχρονα μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα γίνεται η αναγκαία εξειδίκευση ανά περίπτωση παιδιού. Βήμα βήμα θα παρακολουθείται αυτή η εξέλιξη και ανάπτυξή του, θα υποστηρίζεται με κάθε μέσο, έμψυχο ή άψυχο, θα πλαισιώνεται από κάθε επιστημονική ειδικότητα, κάθε καταρτισμένο επιστήμονα, και θα έχει στη διάθεσή του κάθε μέσο (τεχνολογικό, λογισμικό κ.ά.). Όλη η εκπαιδευτική διαδικασία θα υπηρετεί, όπως άλλωστε ισχύει και για τα παιδιά της τυπικής ανάπτυξης, το μέλλον του παιδιού, που δεν είναι άλλο από την ουσιαστική προετοιμασία και ένταξή του στην κοινωνία.

Σήμερα, χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην παραπέρα υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Σε κοινό μέτωπο, γονείς, εκπαιδευτικοί, επιστήμονες που προβληματίζονται, συνολικότερα, για το ρόλο τους και την προσφορά τους να διεκδικήσουν το πραγματικά σύγχρονο και επιστημονικά αναγκαίο γι’ αυτά τα παιδιά. Το σύγχρονο δεν προσδιορίζεται μόνο από το ίδιο το παιδί και τις ειδικές ανάγκες του αλλά προκύπτει από την ίδια τη δυνατότητα που γεννά η πρόοδος της επιστήμης. Επομένως, καθετί που έχει παραχθεί, πνευματικό ή υλικό, να διατεθεί στην υπηρεσία του παιδιού, ίδρυση και επέκταση σύγχρονων δομών Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, με την πρόσληψη όλου του αναγκαίου επιστημονικού, παιδαγωγικού και βοηθητικού προσωπικού.

Π.Ε Αναθέσεις

με πρόσφατες υπουργικές αποφάσεις, καθορίστηκαν οι νέες αναθέσεις σε Γυμνάσια και Λύκεια, οι οποίες με βάση το νόμο για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, από συνολικά 167 ειδικότητες έγιναν 40, γενικεύοντας στο έπακρο τη δεύτερη και τρίτη ανάθεση, φέρνοντας σε δυσμενή θέση ολόκληρους κλάδους.

Και η πρώτη και η δεύτερη Υ.Α. δημοσιεύθηκαν με κριτήριο όχι την επιστημονική και παιδαγωγική πρακτική, αλλά για να καλύψει η κυβέρνηση τα χιλιάδες κενά που υπάρχουν και να μειώσει περαιτέρω την ανάγκη πρόσληψης νέων αναπληρωτών και μόνιμων διορισμών από τη νέα σχολική χρονιά.

Έτσι, καλούνται εκπαιδευτικοί να διδάξουν μαθήματα ακόμα και άσχετα με το επιστημονικό τους αντικείμενο, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που στοχοποιήθηκαν ειδικότητες, αφού έμειναν χωρίς κανένα μάθημα Α’ ανάθεσης.

Οι αντιδράσεις και η κατακραυγή για τις παράλογες αναθέσεις οδήγησαν το υπουργείο να αναιρέσει κάποιες αδικίες

Η λογική της μετατροπής του εκπαιδευτικού από επιστήμονα σε εκπαιδευτικό που κάνει τα πάντα μέσα στο σχολείο και ό,τι μάθημα περισσέψει, υποβαθμίζοντας τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, πρέπει να βρει την αντίθεση όλων

Μείωση των μαθητών στην τάξησε 20 στα τμήματα γενικής Παιδείας και 10 στα εργαστήρια και τις κατευθύνσεις.
Κατάργηση της Γ’ ανάθεσης.
Κανένας εκπαιδευτικός σε πάνω από 2 σχολεία.

πιστοποιηση

Εκτός από τα προβλήματα και τις ελλείψεις που το κάθε μουσικό σχολείο αντιμετωπίζει και που χρόνο με το χρόνο γίνονται και εντονότερα, επιπλέον πρόβλημα υπάρχει και με την πιστοποίηση σπουδών των αποφοίτων τους.

Συγκεκριμένα, η πιστοποίηση σπουδών των αποφοίτων των Μουσικών Σχολείων, προβλέπεται ήδη από την ίδρυση τους, το 1988, όμως η διαδικασία έχει πραγματοποιηθεί μόνο δύο φορές έως σήμερα.

Σύμφωνα με τον Νόμο 2158/1993, Άρθρο 8, Παράγραφο 5, “Στους απόφοιτους των μουσικών λυκείων, που διέπονται από την 3345/2-9-1988 απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, που κυρώθηκε με το άρθρο 16 του ν. 1824/1988 (ΦΕΚ 296 Α΄), χορηγούνται πτυχία μουσικής ειδικότητας, εφαρμοζομένων αναλόγως των διατάξεων του Βασιλικού διατάγματος της 11-11-1957 (ΦΕΚ 229 Α΄) “περί κυρώσεως του εσωτερικού κανονισμού του Ωδείου Θεσσαλονίκης”.

Τα προσόντα των καθηγητών – εξεταστών των μουσικών μαθημάτων, η διαδικασία, οι προϋποθέσεις και η εξεταστέα ύλη για τη χορήγηση των παραπάνω πτυχίων ρυθμίζονται με αποφάσεις του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα χορηγούμενα πτυχία είναι ισότιμα με τα χορηγούμενα από τα ωδεία και τις μουσικές σχολές”.

Ενώ η Γ2/7323/08-12-1997 Απόφαση ΥΠ.Ε.Π.Θ. ΦΕΚ 1233 τ. Β΄, παρέχει συγκεκριμένες οδηγίες για τη χορήγηση των πτυχίων. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι:

“Στους αποφοίτους των Μουσικών Σχολείων θα χορηγείται τίτλος μουσικής ειδικότητας μετά από εξετάσεις, ο οποίος θα είναι ισότιμος και αντίστοιχος με τους τίτλους που χορηγούνται από τα αναγνωρισμένα από το Κράτος (ΥΠ.ΠΟ) Μουσικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Ωδεία – Μουσικές Σχολές).

Οι εξετάσεις θα πραγματοποιούνται στην Αθήνα κατά το χρονικό διάστημα από 1 μέχρι και 15 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, εφόσον υπάρχουν υποψήφιοι.

Δικαίωμα συμμετοχής σε αυτές τις εξετάσεις έχουν όλοι οι απόφοιτοι των Μουσικών Σχολείων (Λυκείων) ανεξάρτητα από το έτος αποφοίτησής τους, μετά από αίτησή τους, η οποία υποβάλλεται στη Δ/νση Σπουδών Δ.Ε./ Γραφείο Μουσικών Σχολείων του ΥΠ.Ε.Π.Θ. μέχρι τις 15 Ιουλίου εκάστου έτους”.

Τέλος στη Γ2/7324/08-12-1997 Απόφαση ΥΠ.Ε.Π.Θ. ΦΕΚ 1233 τ. Β΄, ανάμεσα στα άλλα προβλέπονται και οι χορηγούμενοι τίτλοι μουσικής ειδικότητας, οι οποίοι είναι:

α) Πτυχίο Θεωρητικών Ευρωπαϊκής Μουσικής (Ειδ. Αρμονίας)

β) Πτυχίο Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής (Βυζαντινής)

γ) Πτυχίο Ελληνικών Παραδοσιακών Οργάνων.

Παρά το γεγονός ότι από την ίδρυση των Μουσικών Σχολείων, οπότε και προβλέπεται η πιστοποίηση των σπουδών των αποφοίτων τους, έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Ενώ πολλά χρόνια έχουν περάσει και από το Νόμο και τις Υπουργικές Αποφάσεις, που διευκρίνιζαν ολόκληρη τη διαδικασία της πιστοποίησης, οι απόφοιτοι των μουσικών σχολείων στερούνται το δικαίωμα της συμμετοχής στις εξετάσεις πιστοποίησης σπουδών, καθώς αυτές ουσιαστικά δεν διεξάγονται.

27/5/2018 Δ.Σ. της ΠΕΓΜΚΣ.

Αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση και αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης